ხოო და როგორც გალაქტიონი იტყოდა "ახლა როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის დნება' :):):):):) ნუ მთლად ამდენი ამბიცია არ მაქვს, თუმცა მე გალაქტიონისაგან განსხვავებით ვჯღაბნი ჩემს პირად ბლოგზე.
დღეს საღამოს ერედელში წასვლა გადავწყვიტე სადაც სოფოსთან ერთად სოკოს წვნიანი ვხეთქე, შემდეგ კი ვინილში გადავედი. თეომ, ქეთიმ და სალომ დაპირებული ოცი წუთის ნაცვლად საათი და ოცი წუთი მალოდინეს, თუმცა საბოლოოდ მოღოღდნენ :)
ლადოს დალევა უნდოდა, რომ ხასითზე მოსულიყო და ბატონმა ლევანმაც კურთხევა მოქვცა, რომ არაყი შემოგვეტანა ბარში. მე გავცუნცულდი და ერთ ლიტრიანი მედოფი ვიყიდე. გოოგნებმა თქვეს, რომ ამდენ არაყს ვერ დავლევდით, მაგრამ ნურას უკაცრავად :)
შეიძლება ერთი არაყი ბევრი არ იყოს, თუმცა მე, ქეთი გოგიტიძე, სალომე სურმანიძე, ლადო (გვარი არ მახსოვს:)) ლაშა კუკულაძე და თეო თურმანიძე ვსვამდით (ეს უკანასკნელი არ სვამდა თუმცა გვიჭახუნებდა) :):):)
ერთ-ერთი სადღეგრძელო ქვეყნის და ქვეყნის პირველი პირის იყო. მე როგორც ჟურნალიტა კონკრეტული პიროვნების დალოცვისგან თავი შევიკავე და ზოგადად ვთქვი ყველა იმ ადამიანის სადღეგრძელო ვინც ჩვენს ქვეყანაზე ზრუნავს.
სიტუაცია ერთი საათის შემდეგ სულ სხვა იყო. რესანი ბარში მთვრალი შემოვიდა და კითხვაზე "ვაა რესან მთვრალი ხარ" პასუხი რა თქმა უნდა უარყოფითი გასცა, თუმცა რეაქციებიდან გამომდინარე ყველადერი ნათელი იყო :):):) ცოტა ხნის შემდეგ ქეთი იყო უკვე "კარგ დღეში", რომელსაც სალომე "პატრონობდა". თეოს არ დაულევია და ალბათ მისთვის იყო ყველაზე მძინე ყოველივე ამის ყურება. ლადოს მოუხედავად ალკოჰოლისა ხასიათი არ გამოუსწორდა და მაინც დინჯი და სერიოზული სახით იჯდა. ლაშა სიფხიზლეში და სიმთვრალეშიც საფირმო ღიმილს უხვად გასცემდა :):):) ამ ადამიანს აქვს ძალიან დიდი დადებითი ენერგია, რომელსაც უხავად გასცემს გარშემო მყოფების მიმართ. ლაშას ცოლი მაგიდასთან ყველაზე ფხიზელი იყო და ნეტავ იმის გაძლებას ჩვენი ატანისას :):):)
მოგვიანებით მაგიდასთან ელმარი და მისი მოადგილე (ამ ადამიანის არც სახელი ვიცი და არც გვარი) შემოგვიერთდა. ელმარი აზერბაიჯანის კონსულია ბათუმში, თუმცა სტატუსს რა მნიშვნელობა აქვს, ძალიან დადებითი პიროვნებაა, რომელიც კარგად ადაგტირდა ბათუმურ გარემოში.
მოკლედ რაღაცა კი ვიბოდიალე, მაგრამ ნასვამი ვარ და მგონი მეპატიება. ნუ თუ არ მაპატიებთ, მერწმუნეთ არც დიდას ვინაღვლებ :):):):
დღეს საღამოს ერედელში წასვლა გადავწყვიტე სადაც სოფოსთან ერთად სოკოს წვნიანი ვხეთქე, შემდეგ კი ვინილში გადავედი. თეომ, ქეთიმ და სალომ დაპირებული ოცი წუთის ნაცვლად საათი და ოცი წუთი მალოდინეს, თუმცა საბოლოოდ მოღოღდნენ :)
ლადოს დალევა უნდოდა, რომ ხასითზე მოსულიყო და ბატონმა ლევანმაც კურთხევა მოქვცა, რომ არაყი შემოგვეტანა ბარში. მე გავცუნცულდი და ერთ ლიტრიანი მედოფი ვიყიდე. გოოგნებმა თქვეს, რომ ამდენ არაყს ვერ დავლევდით, მაგრამ ნურას უკაცრავად :)
ერთ-ერთი სადღეგრძელო ქვეყნის და ქვეყნის პირველი პირის იყო. მე როგორც ჟურნალიტა კონკრეტული პიროვნების დალოცვისგან თავი შევიკავე და ზოგადად ვთქვი ყველა იმ ადამიანის სადღეგრძელო ვინც ჩვენს ქვეყანაზე ზრუნავს.
სიტუაცია ერთი საათის შემდეგ სულ სხვა იყო. რესანი ბარში მთვრალი შემოვიდა და კითხვაზე "ვაა რესან მთვრალი ხარ" პასუხი რა თქმა უნდა უარყოფითი გასცა, თუმცა რეაქციებიდან გამომდინარე ყველადერი ნათელი იყო :):):) ცოტა ხნის შემდეგ ქეთი იყო უკვე "კარგ დღეში", რომელსაც სალომე "პატრონობდა". თეოს არ დაულევია და ალბათ მისთვის იყო ყველაზე მძინე ყოველივე ამის ყურება. ლადოს მოუხედავად ალკოჰოლისა ხასიათი არ გამოუსწორდა და მაინც დინჯი და სერიოზული სახით იჯდა. ლაშა სიფხიზლეში და სიმთვრალეშიც საფირმო ღიმილს უხვად გასცემდა :):):) ამ ადამიანს აქვს ძალიან დიდი დადებითი ენერგია, რომელსაც უხავად გასცემს გარშემო მყოფების მიმართ. ლაშას ცოლი მაგიდასთან ყველაზე ფხიზელი იყო და ნეტავ იმის გაძლებას ჩვენი ატანისას :):):)
მოგვიანებით მაგიდასთან ელმარი და მისი მოადგილე (ამ ადამიანის არც სახელი ვიცი და არც გვარი) შემოგვიერთდა. ელმარი აზერბაიჯანის კონსულია ბათუმში, თუმცა სტატუსს რა მნიშვნელობა აქვს, ძალიან დადებითი პიროვნებაა, რომელიც კარგად ადაგტირდა ბათუმურ გარემოში.
მოკლედ რაღაცა კი ვიბოდიალე, მაგრამ ნასვამი ვარ და მგონი მეპატიება. ნუ თუ არ მაპატიებთ, მერწმუნეთ არც დიდას ვინაღვლებ :):):):
Комментариев нет:
Отправить комментарий